کشورهای اقیانوسیه

اقیانوسیه یک منطقه جغرافیایی است که در برخی نقاط جهان به عنوان یک قاره توصیف میشود. این منطقه شامل استرالازیا، ملانزی، میکرونزی و پلینزی است. با پوشش نیمکره شرقی و غربی، مساحت خشکی اقیانوسیه حدود ۸٬۵۲۵٬۹۸۹ کیلومتر مربع (۳٬۲۹۱٬۹۰۳ مایل مربع) و جمعیت آن در سال ۲۰۲۲ حدود ۴۴.۴ میلیون نفر برآورد شده است. اقیانوسیه در بیشتر نقاط انگلیسیزبان جهان به عنوان یک منطقه جغرافیایی توصیف میشود، اما خارج از جهان انگلیسیزبان، اقیانوسیه به عنوان یکی از قارهها شناخته میشود. در این مدل جهان، استرالیا تنها به عنوان یک کشور جزیرهای که بخشی از قاره اقیانوسیه است در نظر گرفته میشود، نه یک قاره جداگانه. در مقایسه با سایر بخشهای جهان، اقیانوسیه از نظر مساحت کوچکترین و از نظر جمعیت پس از جنوبگان دومین کمجمعیتترین قاره است.

اقیانوسیه دارای ترکیب متنوعی از اقتصادهاست، از بازارهای مالی بسیار توسعهیافته و رقابتی جهانی در استرالیا، پلینزی فرانسه، جزایر هاوایی، کالدونیای جدید و نیوزیلند که در شاخص کیفیت زندگی و توسعه انسانی رتبه بالایی دارند، تا اقتصادهای بسیار کمتر توسعهیافته مانند کیریباتی، پاپوآ گینه نو، تووالو، وانواتو و گینه نو غربی، و همچنین اقتصادهای متوسط جزایر اقیانوس آرام مانند فیجی، پالائو و تونگا. بزرگترین و پرجمعیتترین کشور اقیانوسیه استرالیا و بزرگترین شهر آن سیدنی است. پونچاک جایا در ارتفاعات پاپوآ، اندونزی، با ارتفاع ۴۸۸۴ متر (۱۶٬۰۲۴ فوت) بلندترین قله اقیانوسیه است.

نخستین ساکنان استرالیا، گینه نو و جزایر بزرگ شرقی بیش از ۶۰٬۰۰۰ سال پیش رسیدند. اقیانوسیه نخستین بار در قرن شانزدهم توسط اروپاییان کاوش شد. کاوشگران پرتغالی بین سالهای ۱۵۱۲ و ۱۵۲۶ به جزایر تانیمبار، برخی از جزایر کارولین و بخش غربی گینه نو رسیدند. پس از آنها کاوشگران اسپانیایی و هلندی و سپس بریتانیاییها و فرانسویها آمدند. در نخستین سفر خود در قرن هجدهم، جیمز کوک که بعدها به جزایر پیشرفته هاوایی رسید، به تاهیتی رفت و برای نخستین بار در امتداد سواحل شرقی استرالیا سفر کرد.

ورود مهاجران اروپایی در قرون بعدی تغییرات قابل توجهی در چشمانداز اجتماعی و سیاسی اقیانوسیه ایجاد کرد. در صحنه جنگ اقیانوس آرام در طول جنگ جهانی دوم، نبردهای بزرگی عمدتاً بین نیروهای متحد ایالات متحده، فیلیپین (که در آن زمان بخشی از قلمرو مشترکالمنافع ایالات متحده بود) و استرالیا از یک سو و ژاپن به عنوان قدرت محور از سوی دیگر رخ داد. هنر صخرهای بومیان استرالیا طولانیترین سنت هنری مداوم در جهان است. در بیشتر کشورهای اقیانوسیه، گردشگری منبع اصلی درآمد است.